ماهی های شهری

امروز خوب شروع شد اما بعدش ذهنم حسابی بهم ریخت دوباره

قک کنم حدود یه هفته پیش بود که یه متنی راجب اینکه مادرا احتمالا از طریق کار خونه خودشونو حتی تو بدترین شرایطم آروم میکنن نوشتم این هفته اومدم یکم بیشتر راجب ارامش صحبت کنم

باور نمیکنی اگه بگم فقط ۴ ثانیه با کلاسی که الان شروع میشه و ۲۰ دیقه با دیدن آدمایی که دوسشون دارم فاصله دارم حتی باور نمیکنی اگه بگم نمیدونم از کی واحد اندازه گیری فاصله برام ثانیه‌ها شدن نه کیلومترا...با همه‌ی اینا نشستم توی سالن مطالعه و فک میکنم کاش میشد انقد بزنم عقب تا اول ترم پیش و بعد هیچ وقت سراغت نیام...اما میدونی شازده! از هیچ کدوم پشیمون نیستم از بلاتکلیفیم بدم میاد. از اینکه لج کردم و با همه‌ی کششی که برای دیدنت داشتم خودمو قایم کردم.حالا یه ثانیه دیگه کلاس شرو میشه. باید از جام بلند شم به خودم بگم گور باباش یادم میره و بیام اون طرفا...چقد خسته ام...فک کنم سر کلاسم نرم...

سلام شازده!